Page 1 of 1

Uticaj nemogucnosti ostvarivanja prava iz penzijskog osiguranja na zakonitost odluke o prestanku rad

Posted: Thu Dec 29, 2016 2:34 pm
by pravnik
Uticaj nemogućnosti ostvarivanja prava iz penzijskog osiguranja na zakonitost odluke o prestanku radnog odnosa

Zakonitost i pravilnost odluke o prestanku radnog odnosa ne utvrđuje se sa aspekta ostvarivanja prava iz penzijskog i invalidskog osiguranja, jer je postupak penzionisanja potpuno odvojen od postupka donošenja odluke o prestanku radnog odnosa.

Iz obrazloženja:


Iz provedenih dokaza nesumljivo proizilazi da je tužilac u momentu donošenja pobijanih rješenja ostvario ukupno 40 godina penzijskog staža.
Prema odredbi člana 119. stav 1. tačka 3. Zakona o policijskim službenicima BiH
osnov za prestanak radnog odnosa policijskom službeniku je navršenih 65 godina života i zakonom propisani penzijski staž ili 40 godina penzijskog staža.
Smisao navedene odredbe je da policijskom službeniku po sili zakona prestaje radni odnos kada navrši 40 godina penzijskog staža, odnosno da mu automatski prestaje status policijskog službenika.
Predmet ovog spora je zakonitost i pravilnost rješenja tužene o prestanku radnog odnosa, a ne rješavanje prava na penziju tužioca. Postupak prestanka radnog odnosa je odvojen od postupka ostvarivanja prava na penziju.
Nemogućnost ostvarivanja prava na starosnu penziju tužioca po Zakonu o penzijskom i invalidskom osiguranju Republike Srpske, koji je do posljednih izmjena bio u skladu i sa Zakonom o policijskim službenicima Bosne i Hercegovine, nije osnov za primjenu odredbi člana 9 Međunarodnog pakta o ekonomskim, socijalnim i kulturnim pravima, člana 22 Univerzalne deklaracije o ljudskim pravima (pravo na socijalno osiguranje), člana 6 Evropske konvencije, člana 1 Protokola broj 1 Evropske konvencije (pravo na imovinu) i člana 14 Evropske konvencije (pravo na nedskriminaciju), jer su i po shvatanju revizijskog vijeća pobijana rješenja u skladu sa odredbom člana 119. stav 1. tačka 3. Zakona o policijskim službenicima Bosne i Hercegovine.
U konkretnom slučaju utvrđuje se zakonitost i pravilnost rješenja o prestanku radnog odnosa, ali ne sa aspekta ostvarivanja prava iz penzijskog i invalidskog osiguranja, jer je postupak penzionisanja potpuno odvojen od postupka za donošenje pobijanih odluka o prestanku radnog odnosa.
Tačno je da tužilac pripada grupi lica – graničnim policajcima koji imaju mjesto prebivališta na području Republike Srpske, i da je prema Zakonu o PIO RS pored


godina penzijskog staža (40 godina) potrebno ispuniti i drugi uslov koji se odnosi na godine života (60 godina života muškarac), što nije uslov za lica koja pravo na penziju ostvaruju kog Fonda PIO Federacije BiH.
Međutim, zbog različitih uslova za sticanje prava na penziju koja su propisana entitetskim zakonima, u konkretnom slučaju nema diskriminacije od strane tužene jer je tužena kao poslodavac bila dužna da primjeni Zakon o policijskim službenicima prema svim policijskim službenicima na isti način, bez obzira na mjesto prebivališta, odnosno bez obzira u kojem entitetu ostvaruju pravo na penziju.

(Presuda vijeća Apelacionog odjeljenja, broj: S1 3 P 014403 15 Rev od 24.12.2015. godine)

izvor: https://advokat-prnjavorac.com/sudska-praksa-BiH.html